Cykl działania wszechświata składa się z początku, przemiany i zakończenia. Jest to także anatomia kontroli. Prawie wszystko, co wiąże się z kontrolą, sprowadza się do umiejętności rozpoczynania, zmieniania i kończenia działalności, dotyczy to ruchu ciał i wielu rzeczy dziejących się w otaczającym nas świecie.
Przyzwyczajenie lub nałóg to po prostu coś, czego człowiek nie może zakończyć.
Jest to najlepszy przykład pełnego braku kontroli. Już krok dalej znajdujemy się na granicy zupełnej utraty kontroli. Kontrola zaczyna się pogarszać, gdy człowiek jest w stanie zmieniać i zatrzymywać rzeczy, ale nie jest jeszcze w stanie ich zaczynać. Gdy już coś zaczniemy, możemy to zmieniać i kończyć. Dalszym pogarszaniem kontroli, jeśli można to jeszcze nazwać „kontrolą”, będzie utrata możliwości zmieniania czegoś lub kontynuowania istnienia tegoż w czasie. Wtedy pozostaje człowiekowi jedynie możliwość zatrzymywania rzeczy.
Gdy straci on w końcu także możliwość zatrzymywania rzeczy, to rzeczy te w pewnym stopniu stają się jego panem.
